Nieuws!

Hey iedereen!

Eerst en vooral, Ellen, dankjewel om te reageren op mijn blog! Ik weet niet waar je nu zelf precies bent. Ik hoop dat alles daar ook een mooie ervaring voor je is!

Vandaag waren we normaal vrij. De leerkrachten hadden immers een pedagogische studiedag en wij konden lekker uitslapen.

Toch, bezige bijtjes als we zijn, hebben we onze stoute schoenen aangetrokken en gevraagd aan de leerkrachten en directie om ons op sleeptouw te nemen.

Gevolg : van kwart voor zeven vanmorgen tot half vijf deze avond zijn we in de weer geweest om zoveel mogelijk leerrijke ervaringen op te doen.

Iedereen was verdeeld over verschillende scholen in Rotterdam en het was soms echt lang metrorijden om ergens te raken (en dan nog! met mijn plattegrond vergeten thuis, de weg te vinden)

In de scholen konden we ons inschrijven voor de workshops die gegeven werden.

Ook dit weer, werd onze ervaring zo breed mogelijk gespreid, Vicky en ik gingen naar andere scholen, en dus ook naar andere workshops.

Ik deed een workshop rond kinderen met ADHD en autisme en hoe met ze werken in de klas (aangezien we dit cursusdeel juist gezien hadden , was dit niet zo nieuw voor me, de theorie althans)

Daarna had ik een workshop over een school met een Kinderservicehotel (De Cornelis Haakschool) Ik wilde graag meer weten over het Kinderservicehotel . Maar er kwam jammergenoeg niet veel uit :) (Heb trouwens een afspraak donderdag met het het Kinderservicehotel zelf om te gaan kijken! Joepie)

Deze namiddag was het echter wel erg interessant. Mijn workshop ging over Prismaklassen. Als allochtone kinderen binnen komen in Nederland gaan ze eerst naar een Prismaklas om Nederlands te leren, pas daarna trekken ze naar hun basisschool.

Zalig wat ze daar met de kinderen doen!!

Er hangt een grote wereldkaart met alle foto's van de kinderen eromheen. Elke foto wijst met een strakgespannen wollen draadje naar de afkomst op de wereldkaart. Ze komen van overal!

Leeftijden zitten kriskras door elkaar en als inleiding hadden we een lesje in het Turks over de dokter met praatplaten om aan te tonen hoe moeilijk het is , als je in het begin niets begrijpt.

Na een eindje, wisten we al een klein beetje.;)

Opnieuw, trok ik m'n stoute schoenen aan.

Op 5 maart kan ik er nu een hele dag eens meedraaien. Als ik erna er nog iets doe, valt af te wachten.

Maar ik ben alvast superenthousiast;)

Er moet me ook iets van het hart. Iedere keer als ik ga boodschappen doen, zit dezelfde bedelaar, sjofel gekleed, te bedelen voor de deur.

Iedere keer als ik met hem wordt geconfronteerd , breekt mijn hart.

De gure wind en de ijzige kou, 's nachts, ik mag er niet aan denken.

Vandaag kon ik het niet langer aanzien.

Ik heb hem iets gegeven en ik denk dat we beiden er heel erg blij om waren.

Ik was 'harstikke bedankt' maar als vanavond de nacht valt, zal ik toch wel eens aan hem denken.

Dit weekend was ook wel mooi voor me.

Heb zalig Valentijn kunnen vieren (wat ik normaal niet doe) met iemand waar ik van hou, en dat doet deugd:)

Eens vertrouwde geuren rond je heen, vertrouwde stem,...

Sarah kan er weer tegenaan !

(al moet ze nu toch wel een beetje toegeven -stiekem in haar hartje- dat ze de mama en papa wel een beetje heel veel begint te missen)

Morgen stage. Woensdagmiddag Bredeschoolactiviteiten.Donderdag Stage.

Je ziet het, ik moet gewoon door!:)

en de vele taken, die maken zich ook niet zelf!

Dikke zoenen vanuit het steeds mooierwerende Rotterdam!

Saar!