There can be miracles zoals de titel doet uitschijnen.

De zon giet haar onvergoten druppelstralen over ons uit, en ik trainende voor mijn oh zo belangrijke Rijnmondloop kan niet anders dan puur genieten.
Trainend lopende in het park, verschrik ik me nog steeds aan de vele honden die, zo lijkt het men, baasjesloos in het park vertoeven.

Ik heb het nooit helemaal begrepen op honden maar de zon die willekeurig straalt over mijn huid en haren, daar gaat je hart van gloeien.

Verlangend uitkijkend naar de zomer en naar het einde van de winter.
Eerst en vooral al erg verlangend naar de lente, maar vooral de broeierige lente waarin niets moet en alles kan.

Daarna naar de zomer waar we thuis genietend van het mooie weer sla opdienen op het terras.
Papa's sla of zoals ik het altijd wil noemen omdat hij de eerste was die het heerlijke gerecht klaarmaakte.
Eieren, ijsbergsla, spekjes, stukjes appel, stukjes kaas en een heerlijke slasaus.
Ik zit er nog altijd mijn vingers en duimen bij af te likken.

Brengt me weer naar hier , het Nederlandse Rotterdam, waar de doorkomende zon, al is het maar voor even, mijn stemming rooskleurig maakt.
Het lopen doet me goed.
En als de zon dan telkens uitsteekt, zal ik blijven lopen.
Blijven lopen.

Wezen jullie maar geduldig tot 5 april, dan probeer ik een koekje van eigen deeg te geven.
Dan zal ik tien km proberen uit te lopen (als iemand me wil helpen met inschrijven)

Nu moet ik me haastig es douchen, als Vicky de badkamer kan afstaan... Hoe heet het weer?
Dan zal ik zegevieren of zoiets ;)

Tot gauw!
Saar