Vandaag was het een mooie prille maartdag! De lente leek in het land!
De krokusjes kwamen uit, dingen leken open te bloeien,...
Het zonnetje scheen, de mensen waren vrolijk,...
Ik had zin in een ijsje.
Kortom, het was zaaaaaaaaaalig!
Omdat we in een grote open havenstad zitten, schijnt de zon hier slechts nauwelijks.
Rotterdam kent, volgens onze medestudenten, zelfs in de zomer nauwelijks zon.
De wind is guur en de regen kliedert maar overal rond.
De lucht is, als constante, lichtgrijs of donkergrijs, daar kan je nog tussen kiezen.
Het aantal depressievelingen is hier dan ook erg hoog.
Tot mijn jammerheid, merkte ik dat mede-internationale studenten zich echt slecht begonnen te voelen.
Stel je voor, je komt uit Turkije en dan kom je hier waar het al anderhalve maand elke dag, water giet , de wind je botten verkleumt, er soms zelfs sneeuw en totaal geen zon is.
Ook ik had er erge last van.
Als je ergens heen wil en het zo hard regent , is je enthousiastheid om ergens heen te gaan ook al snel bekoeld, als je kleddernat en verkleumd op de desbetreffende plaats aankomt, dat kan ik je verzekeren.
De wind is gewoon het ergste. Ik ben dan zelfs geboren en getogen in Oostende.
Ik kan er nog niet tegen op!!
Het is hier gewoon één open windgat:D
Iedereen blijft hier vijf maand en ze zeiden tegen ons, maak je geen zorgen, eind april en mei en juni, zal het wel milder worden....
DUS vandaag... We zitten hier gewoon nog een goeie maand en we zullen er echt es van genieten.
Hopelijk wordt het weer beter.
Maar we zullen ook genieten als onze tenen afgevroren zijn en onze zakdoeken vol snot.
We zullen ook genieten als we doorweekt zijn en er een vis zou kunnen leven in je schoenen.
En laten we ons schoolwerk voor Tielt, Rotterdam en onze stage niet vergeten.
Van dit alles zullen we genieten en nog héél veel meer. Binnen een maand is het voorbij.
En ik wil mijn kinderen er enthousiast over vertellen!
Omdat het zo is.
Omdat Erasmus een aanrader is.
En omdat die mama van die kindjes gewoon enthousiast is ;)
(nog steeds)
Pas goed op jullie zelf!
Liefs
jullie 'dame'
2 opmerkingen:
Een warme knuffel in afwachting van de eerste zonnestralen.
I'm looking at the pictures
in my grandma's scrapbook
she used to tell me the stories like her mum told her
now you tell them instead
you weren't there
and you'll never be
I don't hate you
but you're not family
Now the pictures feel empty
even though I remember the time and place
I still miss them
even though I was young
and when they passed away
I couldn't stop crying
they were the only one
who understood me
and now I'm alone
I miss you <3
voor oma en mémé
<3
(typfoutjes)
Een reactie posten