Het is nacht. Ik word wakker. Woel in mijn bed. Ik kan niet meer slapen. Het enige wat door mijn hoofd gaat is de stad, Rotterdam, hoewel ik er nog nooit in mijn leven ben geweest.

Ik denk aan alle mensen die nu vredig liggen te slapen. Ik sta op, zet thee, leg rustige muziek op en begin te schrijven.

Ik droomde zo vol over Rotterdam. Zo echt. Zo realistisch. Mijn droom zat zo vol sprankels Rotterdam.

Ik denk aan mijn ontgoocheling toen Granada toch maar niets werd maar niets wijkt voor mijn drang naar Rotterdam.

Gedachten: Albert Heijn en chocoladekrullenhagelslag, Fietsen met typisch gekrulde lange sturen en trappers om achteruit te fietsen en zo te stoppen, het avontuur van Vicky en ik, het Brede Scholensysteem en de dagarragementen, onze spreker en coördinator John Van Vliet, Skypegesprekken met Els, Kamers en hoe in godsnaam je bed meenemen naar Rotterdam, Janne en de 5 H en M 's bij elkaar, internationale studenten en het Engels, Joppiesaus, Hema wat voor iets vertrouwd moet zorgen, Erasmusbrug, Nederlanders en hun spontaniteit, mondige en kritische kleuters, broodjes op uitwisseling in Arnhem, grachten en Anne Frank in Amsterdam, Coffeeshops, Delft en veel blauw, stage en leerkracht zijn met een ander accent, hoe je kamer gezellig maken, Koken en waar je inkopen moeten doen, het zonder vriend zijn, slingers en hoedjes op Koninginnedag, ORANJE, Youtubefilmpje, eindwerk, straten, metro en tram, Gosssie! en Jeminee, potloden, kazen en Kris de Bruyne,NOS en Sesamstraat,reizen met campings vol Nederlanders, het 'op kamers gaan', modebladen lezen, muziek-basco's en eenzaamheid, 17 januari, Fatma en haar broer in Nederland, Utrecht en Maastricht, Baantjer, leven, klokkentorens vroeg in de morgen, grote haven, appartementsgebouwen, een haan, mijn eindstage in Ingelmunster, ergens 'pinnen', een warme kop thee in een bar op zondagochtend,...

Mijn hoofd gonst van Rotterdam. Ik weet dat ik het niet meer kwijtraak.

Het kan me niets schelen. Het houdt me bezig. Ik ben opgestaan en weet dat er weinig kans is dat ik nog te slapen raak.
Ik denk aan Vicky die zei : 'Voor mij mag het echt wel beginnen' en ik denk aan mezelf.

Als het nog niet zo was, mag het na vannacht allemaal wel beginnen. Dat ik weer in slaap raak.

Daar ergens, in Rotterdam, Nederland, ontwaakt de stad straks en slaat de klokkentoren bijna 6 uur.Een haan kraait, en uit mijn raam heb ik uitzicht over de daken van de grote stad.

Nog even geduld en ik kan weer slapen gaan...