Avontuur alom!

Je denkt soms dat je in het verre Nederland geen grote avonturen kunt beleven.
Wel dan heb je het grondig mis!

Neem nu de ABN-Amro bijvoorbeeld. Die geven hun automaten onvoldoende voeding waardoor ze je kaart inslikken en vervolgens ook nog je geld inslikken.

Het gebeurde mij ook weer toevallig. Net zoals mijn vriend opmerkte dat de wet van Murphy altijd op mij toepasselijk is. Klung.Klungel.Klungeligst.

Slikte hij gisterenavond zonder enig teken mijn kaart in, gaf ie me geen geld maar zei wel dat ie geld gaf.

Ik naar dat noodnummer bellen. Nummer onbestaand.

ABN , ik had het kunnen weten.
Je was beter toch gefusioneerd!

Sarah kennende, was ze dus in alle staten.
Ging ik helemaal over the top hier op ons appartementje.
Moet ik zeggen dat mijn vriend het geduld van een olifant heeft en als een meester weet hoe hij me kan kalmeren.
Het werd een lang skypegesprek en het evolueerde van een chaotische, in alle staten-sarah naar een rustige, haast (ik zeg haast!) onverschillig persoontje.

Vanmorgen dan weer de hele dag van het kastje naar de muur. Hoor ik bij ABN duizend keer hetzelfde nadat ze maar om 13 uur vanmiddag opengingen!!!! (wie doet dit nu op maandag)
Jammer maar helaas, we kunnen niets voor u doen. Vinden we het wel sneu voor u dat u zonder geld zit, maar wat kunnen wij daaraan doen?

Telefoontjes met het thuisfront, denkend aan het vriendje en de relativerende woorden om alsnog mezelf onder controle te houden.

Nieuwe kaart wordt nu opgestuurd.
Ik kan wel klacht indienen bij ABN. Het internet barst ervan.

En vanmiddag in het kantoor schoven mensen (boze mensen met klachten) in een lange rij aan in het loket.
Telkens werd hetzelfde meegedeeld: we kunnen niets voor u doen. Bent u uw geld kwijt? Oh, wat sneu voor u. Nee, moet u misschien later even terugkomen,...

Dienstverlening: wij staan graag voor u klaar.

Ja, mijn eitjes, in het hele kantoor werkte één man , de andere zaten te zitten en één vrouw zat constant te paraderen met haar hakken.

Hoor ik nu dat er banen vliegen bij ABN. Stel ik me nu toch echt wel geen vragen bij!

Gelukkig zijn er nog Vicky en de sjokolaatjes en Vicky en de trui met het absorptievermogen van een kleenexje.

Ahja. Hebben we ook weer gehad.
Life goes on...